Het veronderstelde doel van scholen is om lezen, schrijven, rekenen, en andere kennisgebieden van denken te leren. Maar de boodschap die “onderwijs” instellingen eigenlijk onderwijzen, veel effectiever dan alle nuttige kennis of vaardigheden, is het idee dat onderdanigheid en blinde gehoorzaamheid aan “gezag” deugden zijn.

Overweeg simpelweg eens de omgeving waarin de meerderheid van de mensen het grootste deel van hun vormende jaren doorbrengen. Jaar na jaar, leven leerlingen in een wereld waarin:

• Ze goedkeuring, lof en beloning ontvangen als ze zijn waar “gezag” hen vertelt te zijn, wanneer “gezag” hen vertelt daar te zijn. Ze ontvangen afkeuring, verwijten en straf als ze ergens anders zijn. (Dit omvat het feit dat zij om te beginnen verplicht op school zijn.)

• Ze ontvangen goedkeuring, lof en beloning als ze doen van wat “gezag” hen vertelt te doen. Ze ontvangen afkeuring, verwijten en straf als ze iets anders doen, of als ze niet te doen wat “gezag” hen vertelt te doen.

• Ze ontvangen goedkeuring, lof en beloning als ze spreken wanneer en hoe “gezag” hen vertelt te spreken. Ze ontvangen afkeuring, verwijten en straf als ze spreken op een ander moment, op een andere manier, of over elk ander onderwerp dan wat “gezag” hen vertelt over te spreken, of als ze niet spreken wanneer “gezag” hen vertelt te spreken.

• Ze ontvangen goedkeuring, lof en beloning als ze elk willekeurig idee herhalen waarvan “gezag” verklaart dat ze waar en belangrijk zijn. Ze ontvangen afkeuring, verwijten en straf als ze het oneens zijn met de meningen van hen die beweren “gezag” te zijn, hetzij mondeling of in een schriftelijke toets, of als ze nadenken of schrijven over andere onderwerpen dan waarover “gezag” hen vertelt na te denken of te schrijven.

• Ze ontvangen goedkeuring, lof en beloning als ze onmiddellijk eventuele problemen of persoonlijke conflicten die ze tegenkomen aan het “gezag” vertellen. Ze ontvangen afkeuring, verwijten en straf als ze proberen om zulke problemen zelf op te lossen of meningsverschillen zelf te beslechten.

• Ze ontvangen goedkeuring, lof en beloning als ze ongeacht welke regel naleven, echter willekeurig, “gezag” beslist welke wordt opgelegd. Ze ontvangen afkeuring, verwijten en straf als ze ongehoorzaam zijn aan dergelijke regels. Deze regels kunnen over bijna alles gaan, inclusief welke kleren ze dragen, welke kapsels ze hebben, welke gezichtsuitdrukking ze hebben, hoe ze in een stoel zitten, wat ze op het bureau hebben, welke richting ze op kijken, en welke woorden ze gebruiken.

• Ze ontvangen goedkeuring, lof en beloning als ze aan het “gezag” vertellen wanneer een andere leerling ongehoorzaam is aan de “regels”, enze ontvangen afkeuring, verwijten en straf als ze dat niet doen.

De kinderen zien duidelijk en onmiddellijk dat, in hun wereld, er twee verschillende klassen van mensen zijn, de meesters (“leraren”) en de onderdanen (“leerlingen”), en dat de regels van goed gedrag drastisch verschillen voor die twee groepen.

De meesters doen voortdurend dingen die ze de onderdanen vertellen niette doen: mensen commanderen, anderen overheersen door dreigementen, bezit van anderen afnemen, enz. Deze voortdurende en overduidelijke dubbele standaard leert de onderdanen dat er een heel andere morele standaard is voor de meesters dan er is voor de onderdanen. De onderdanen moeten doen wat de meesters zeggen dat ze moeten doen, en ook alleen maar wat de meesters hen opdragen te doen, terwijl de meesters vrijwel alles doen wat ze willen.

Niet zo lang geleden, zouden de meesters zelfs routinematig fysiek geweld plegen (d.w.z. “lijfstraffen”) tegen personen die niet snel en onvoorwaardelijk deden wat hen werd opgedragen, terwijl ze de onderdanen leerden dat het voor hen volstrekt onaanvaardbaar was om ooit fysiek geweld te gebruiken, zelfs als zelfverdediging, vooral als zelfverdediging tegen de meesters. Gelukkig is het gebruik van regulier, openlijk fysiek geweld door “leraren” ongewoon geworden. Echter, hoewel de macht minder duidelijk is geworden, blijven de basismethoden van autoritaire controle en straf bestaan.

In het klaslokaal, kan het “gezag” de regels naar believen veranderen, kan het de hele groep straffen voor wat één leerling doet, en kan het elke leerling – of alle leerlingen – op elk gewenst moment ondervragen of doorzoeken. Het “gezag” wordt nooit geacht verplicht te zijn om de regels die hij maakt, of iets anders dat hij doet, te rechtvaardigen of aan de leerlingen uit te leggen. En het is niet de zorg van het “gezag” of een leerling een goede reden heeft om te denken dat zijn tijd ergens anders beter besteed zou zijn, of door iets anders te doen, of door over iets anders na te denken.

De “cijfers” die de leerling krijgt, de manier waarop hij wordt behandeld, de signalen die hij ontvangt – schriftelijk, mondeling, en anders – zijn allemaal afhankelijk van één enkele factor: zijn vermogen en bereidheid om zijn eigen verlangens, oordeel en besluitvorming onvoorwaardelijk te onderwerpen aan die van het “gezag”. Als hij dat doet, wordt hij beschouwd als “goed”, als hij dat niet doet wordt hij beschouwd als “slecht”.

Deze methode van indoctrinatie was niet toevallig. Scholing in Amerika, en in feite in het grootste deel van de wereld, was opzettelijk gemodelleerd naar het Pruisische systeem van “onderwijs”, dat werd ontworpen met het uitdrukkelijke doel om mensen te trainen tot gehoorzame instrumenten van de heersende klasse, eenvoudig te besturen en snel om
gedachteloos te gehoorzamen, vooral voor militaire doeleinden.

Zoals werd uitgelegd door Johann Fichte, een van de ontwerpersvan het Pruisische systeem, was het doel van deze methode om de leerling op een zodanige wijze te “modelleren” dat hij “gewoon niet anders kan willen” dan wat degene in “gezag” hem wil te willen. In die tijd werd het systeem openlijk aanvaard als een middel om het gewone volk psychologisch te onderwerpen aan de wil van de heersende klasse. En het blijft precies dat opleveren, in Amerika en over de hele wereld.

De reden dat de meeste mensen doen wat het “gezag” hen vertelt, ongeacht of de opdracht moreel of redelijk is, komt omdat dit precies is wat ze werden getraind te doen. Alles in autoritair “onderwijs” (en autoritaire opvoeding), zelfs de moderne versie die pretendeert zorgzaam en ruimdenkend te zijn, hamert voortdurend het idee in de hoofden van jongeren dat hun succes, hun goedheid, hun hele waarde als mens, wordt gemeten door hoe goed ze
“gezag” gehoorzamen.

Is het dan een wonder, dat in plaats van dat ze logica op bewijzen toepassen om tot hun eigen conclusies te komen, de meeste volwassenen een “autoriteit” opzoeken om hen te vertellen wat ze moeten denken?

Is het een wonder dat wanneer een politieagent orders begint te blaffen, de meeste volwassenen schuchter gehoorzamen zonder vragen te stellen, zelfs als ze niets verkeerd hebben gedaan?

Is het een wonder dat de meeste volwassenen zich schaapachtig onderwerpen aan elke ondervraging en onderzoeking die “wetshandhavers” hen willen opdringen?

Is het een wonder dat veel volwassenen naar het dichtstbijzijnde “gezag” zullen lopen voor een oplossing voor elk probleem of elk geschil?

Is het een wonder dat de meeste volwassenen elke order zullen gehoorzamen, hoe onredelijk, oneerlijk of immoreel het ook mag zijn, als ze zich inbeelden dat degene die opdracht geeft “gezag” heeft?

Is iets hiervan verwonderlijk in het licht van het feit dat bijna iedereen door vele jaren van doelbewuste training is gegaan om zich op die manier gedragen?

De Milgram experimenten maakten heel duidelijk dat zelfs het soort mensen geproduceerd
door onze moderne, zogenaamd verlichte samenleving, voor het allergrootste deel,
ongevoelige, onverantwoordelijke, onnadenkende instrumenten zijn, voor om het even
welke megalomaan die het recht claimt om hen te regeren.

Wanneer mensen opzettelijk getraind worden om zich nederig te onderwerpen aan het beest genaamd “gezag” – wanneer ze geleerd wordt dat het belangrijker is om te gehoorzamen dan om te oordelen – waarom zouden we dan zo verbaasd zijn over de afpersing, onderdrukking, terrorisme en massamoord die begaan zijn alleen omdat een zelfbenoemd “gezag” het bevolen heeft?

De hele menselijke geschiedenis maakt de dodelijke formule zo duidelijk als maar zou
kunnen: Een paar slechte heersers + vele gehoorzame onderdanen = grootschalige
onrechtvaardigheid en onderdrukking.

Bovenstaande tekst komt uit het boek: Het meest gevaarlijke geloof van Larken Rose wat inmiddels ook in het Nederlands beschikbaar is. (p51 t/m 53) Een aanrader 😀

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Wikipedia – Prussian Education System
-) Staatsonderwijs – Indoctrinatie tot blinde gehoorzaamheid
-) Documentaire – Schooling the World
-) Facebookgroep van Nederlandse ouders die hun kinderen thuisscholing geven
-) TED Talk, Ken Robinson – How schools kill creativity
-) De waarheid over ons onderwijssysteem met John Taylor Gatto
-) Online gratis onderwijs, een overzicht

-) Het meest gevaarlijke geloof door Larken Rose
-) Bestel het boek – Het meest gevaarlijke bijgeloof
-) Vrij beschikbare PDF versie – Het meest gevaarlijke bijgeloof
-) Vrij beschikbar PDF versie van het Engelse boek – The most dangerous superstition
-) Youtube kanaal van de schrijver Larken Rose – www.youtube.com/user/LarkenRose
-) Website van de schrijver Larken Rose – www.larkenrose.com

-) Mark Passio lezing – The Natural Law
-) Mark Passio lezing – Streetwise Spirituality
-) Het einde van al het kwaad door Jeremy Locke
-) Verantwoordelijkheid is Vrijheid
-) Zo neem je verantwoordelijkheid over je leven
-) Filmpjes over soevereiniteit en zelf-eigenaarschap
-) De soevereinde mens beweging in Nederland
-) Het geloof in overheid voegt alleen maar geweld toe aan een maatschappij

-) Een einde aan de slavernij, stap 1: Liefde & Angst
-) Een einde aan de slavernij, stap 2: Kennis & Onwetendheid
-) Een einde aan de slavernij, stap 3: Soevereiniteit & Verwarring
-) Een einde aan de slavernij, stap 4: Vrijheid & Controle
-) Een einde aan de slavernij, stap 5: Orde & Chaos