Telkens meer mensen leren inzien dat dit geloof niet waar is en begrijpen dat ze altijd zelf verantwoordelijk zijn voor hun leven. Dat ze zelf de verantwoordelijkheid dragen voor hun geloven, gedachten, emoties en handelingen en hoe dat hun wereld vormgeeft.
Om het punt nog eens duidelijk te maken hier de woorden van Pieter Stuurman.
Ik vind het erg interessant om begrip te krijgen van de werking van de mechanismen van de menselijke geest, zowel individueel als collectief.
Lang geleden heb ik opgemerkt dat vrijheid een bijna universeel verlangen is van mensen. In alle culturen en tijden speelde het een rol. Tegelijk merkte ik op dat de inrichting van de samenleving juist vrijheid beperkt. Het viel me toen op dat mensen wel zeggen dat ze vrijheid willen, maar tegelijkertijd ook een leider zoeken die ze vertelt wat ze moeten doen. Dat is dus een paradox.
Ik vroeg me af welk mechanisme hieraan ten grondslag lag. Ik besefte dat er hier sprake was van een denkfout. Mensen willen wel vrijheid, maar geen verantwoordelijkheid. En dat is onverenigbaar. Vrijheid zonder verantwoordelijkheid kan niet bestaan. Wanneer je je eigen keuzes maakt (vrijheid), dan ben je daarvoor volledig zelf verantwoordelijk. Wie anders?
Verantwoordelijkheid, betekent in staat zijn op een constructieve manier ergens op te kunnen reageren.
Mensen willen dus een leider die verantwoordelijk is voor de keuzes, maar ook vrij zijn. Dat kan niet samen en dat levert dus spanningen op. Iedere vorm van protest is daar een voorbeeld van, maar ook de verhulde machtsstrategieën van de bestuurlijke klasse komen eruit voort. Aan de ene kant voorziet die klasse in een behoefte (de behoefte geleid te worden) maar aan de andere kant beperkt die klasse de vrijheid van de bevolking, en dat onderdeel moet dus uit beeld gehouden worden anders stuit het op weerstand.
Om die spanning op te lossen, zouden mensen dus eigenlijk een keuze moeten maken: vrijheid met de bijbehorende verantwoordelijkheid, of bestuurd worden en de verantwoordelijkheid bij de leider(s) leggen. Ik heb dat mechanisme al eens beschreven in het stukje “Verandering”.
Toen ik beide mogelijkheden onderzocht, kwam ik tot het inzicht dat de laatste keuze (leider verantwoordelijk maken) logischerwijze onmogelijk is. Alles wat mensen doen heeft een resultaat, dus ook het opvolgen van een leider heeft een resultaat, namelijk dat die leider macht krijgt. En daarvoor is niemand anders verantwoordelijk dan degenen die deze leider macht verlenen door aan hem te gehoorzamen. Het zijn dus de volgers die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van macht en dus ook voor alle gevolgen daarvan, zoals de bijbehorende onvrijheid. Onvrijheid waarvan ze zelf zeggen die niet te willen.
Dus, ook al willen mensen geen verantwoordelijkheid, ze dragen het toch. Altijd. Of ze nou willen of niet.
Als afdragen van verantwoordelijkheid niet mogelijk is omdat mensen toch altijd verantwoordelijk zijn voor hetgeen ze doen, resteert er eigenlijk geen andere mogelijkheid dan vrijheid. Die vrijheid bestaat altijd en heeft altijd bestaan. Waar het om gaat, is wat mensen ermee doen.
Mensen kunnen alleen onvrijheid ervaren door verantwoordelijkheid bij een externe partij te leggen.
Wanneer mensen zouden beseffen dat het een illusie is, dan zouden ze dit niet meer doen. En dat kan alleen maar in het besef dat verantwoordelijkheid onontkoombaar is en onlosmakelijk bij het leven hoort. Als dat besef doordringt, dan is er ook geen andere mogelijkheid meer dan aandacht te besteden aan die verantwoordelijkheid. Iets dat nu veel minder gebeurt omdat mensen in de veronderstelling leven dat een ander, een leider, die verantwoordelijkheid draagt, en er daarom onverschillig mee omgaan.
Dat mensen altijd verantwoordelijk zijn betekent dat ze reeds ook al volledige vrijheid hebben. Mensen zijn dus altijd vrij, zijn het altijd geweest en zullen het altijd zijn, ze realiseren het zich alleen niet altijd.
Op het internet hebben de lezers de macht. Zij bepalen welke informatie de wereld rond gaat! Je bent je er misschien niet van bewust, maar als elke lezer een link stuurt naar 3 geïnteresseerde personen, dan zijn er maar 20 stappen nodig om 3,486,784,401 mensen te bereiken! Wil je dat zien gebeuren? Gebruik je macht!
Dit stuk mag daarom dan ook vrij door iedereen worden overgenomen op websites, blogs, etc. Daarnaast nodigen we lezers uit om het door te sturen aan familie, vrienden en kennissen. En het te delen op sociale media zoals, facebook, twitter, googleplus, etc. Hoe meer mensen bekend raken met deze informatie hoe beter. Zet bij een eventuele repost wel graag de bron erbij, zodat lezers zich verder in de achterliggende materie kunnen verdiepen als ze dat willen.
3 thoughts on “Verantwoordelijkheid = vrijheid”
Kinderen, volgen de ouders, dit omdat een kind volledig afhankelijk is van de ouders om te blijven leven:
– liefde
– voedsel
– kledij
– onderdak.
Veel mensen kiezen als ze “volwasssen zijn” een surrogaat ouder, de school, de werkgever of vadertje (!) staat.
Het zijn gewoon kinderen gebleven, dat wil zeggen: afhankelijk, volgzaam en leiding buiten het zelf omarmen.
Wie corrigeert de obstinate… de uit de toon vallende,
“ outlaws“ zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn, dat is ook inherent aan het menselijke wezen, niet altijd met de meest nobele bedoelingen, of juist wel.
Aan welke `law` kan je je onttrekken als er geen regels zijn, er is m.i. altijd een natuurlijk overwicht in een groep, samenleving, niet elk mens heeft de behoefte of capaciteit om orde en gezag…. te handhaven, en common sense is ook per individu verschillend.
Een kudde (…. ) heeft ook een leider, waarom zou de mens een (integere) leider niet behoeven, er hoort een soort natuurlijke, naar persoonlijke kwaliteiten bepaalde, rangorde te zijn, vrijheid, gelijkheid en broederschap is m.i. een utopie, de mens is een product van zijn omgeving c.q. zijn indoctrinatie, wil hij zich op enig moment daaraan ontworstelen dan kiest hij dàt wat hem op dat moment het beste past, wat niet wil zeggen dat dat ook het beste voor hem is, verstand komt met de jaren, dus strijd zal er altijd zijn, men wil vooruit i.p.v. stilstand, men wil zich verbeteren op welk gebied dan ook als de mogelijkheden zich voordoen en dus zal men altijd zoeken naar die mogelijkheden.
Er zijn gewoon mensen met scherp verstand en inzichten in de status quo van een gemeenschap, er zijn gewoon mensen die niet meer kùnnen dan een straat plaveien, verdeel de taken naar capaciteit en beloon eenieder gelijkelijk, ten gunste van iedereen, dan hoeft een minister niet tien maal meer te verdienen als jan modaal, een soort communisme dus… iedereen gelijk, alleen het establishment een beetje (boel) meer.
Er bestaat toch een soort van evolutie, je hebt toch briljante geesten, dan ontstaat er toch vanzelf een hierarchische MIJ.?!? We moeten alleen van `de wet` af dat macht altijd corrumpeert, wie corrumpeert wordt geroyeerd, maar jaaaa…. wie zulke macht bezit heeft ook machtige vrienden met benefits….. en zullen worden gedekt door die vrinden… dat systeem houdt elkaar al duizenden jaren in stand.
Niemand is ooit als KONING geboren, dat is een (ooit) verworven titel met bijbehorende macht ontstaan uit het (listig) verwerven van rijkdom en macht, maar ook gecreeerd door slimheid, zakelijkheid en inzicht, en dat daar vaak niet gekeken wordt naar ethiek, moraal of welke nobele karaktertrek dan ook is welbekend, zou daar de `wet, het recht van de sterkste`op van toepassing zijn? in de natuur werkt die wet namelijk heel goed, trial and error and the survival of the fittest, dus waarom niet bij de menselijke natuur… misschien is evolutie wel het ontzettend trage gelijktrekken van alles, uiteindelijk zal men weer terug bij AF zijn, oid
Mensen geven graag de macht uit handen, vinden ze lekker en gemakkelijk en men draagt de consequenties, al dan niet mopperend en klagend, want zelf kan men het eigen leven al nauwelijks bestieren, laat staan dat men voor anderen moet gaan denken.
Utopia bestaat niet en zal ook nooit bestaan, wel opteer ik voor een rechtvaardiger en eerlijker systeem, en weliswaar zijn de mensen die dat zouden moeten leiden al geboren, maar het systeem zoals dat nu functioneert is nog niet dood.
Erich Fromm annaliseerde in zijn boek ‘de anatomie van de menselijke destructiviteit’ je aangehaalde argumentatie. Op meerdere vlakken heeft hij ze weerlecht odm door zich te baseren op behoorlijk wat antropolisch veldonderzoek. Hij vond er een lijn in samenlevingsvormen waar externe autoriteit niet speelde. Deze samenlevingen waren zo geconstrueerd dat het geheel geen manieren bezat om mensen onderuit te halen. Het had geen zin macht en autoriteit naar je toe te trekken omdat het geheel dit onwerkbaar maakte. Een aanrader.
Kinderen, volgen de ouders, dit omdat een kind volledig afhankelijk is van de ouders om te blijven leven:
– liefde
– voedsel
– kledij
– onderdak.
Veel mensen kiezen als ze “volwasssen zijn” een surrogaat ouder, de school, de werkgever of vadertje (!) staat.
Het zijn gewoon kinderen gebleven, dat wil zeggen: afhankelijk, volgzaam en leiding buiten het zelf omarmen.
Wie corrigeert de obstinate… de uit de toon vallende,
“ outlaws“ zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn, dat is ook inherent aan het menselijke wezen, niet altijd met de meest nobele bedoelingen, of juist wel.
Aan welke `law` kan je je onttrekken als er geen regels zijn, er is m.i. altijd een natuurlijk overwicht in een groep, samenleving, niet elk mens heeft de behoefte of capaciteit om orde en gezag…. te handhaven, en common sense is ook per individu verschillend.
Een kudde (…. ) heeft ook een leider, waarom zou de mens een (integere) leider niet behoeven, er hoort een soort natuurlijke, naar persoonlijke kwaliteiten bepaalde, rangorde te zijn, vrijheid, gelijkheid en broederschap is m.i. een utopie, de mens is een product van zijn omgeving c.q. zijn indoctrinatie, wil hij zich op enig moment daaraan ontworstelen dan kiest hij dàt wat hem op dat moment het beste past, wat niet wil zeggen dat dat ook het beste voor hem is, verstand komt met de jaren, dus strijd zal er altijd zijn, men wil vooruit i.p.v. stilstand, men wil zich verbeteren op welk gebied dan ook als de mogelijkheden zich voordoen en dus zal men altijd zoeken naar die mogelijkheden.
Er zijn gewoon mensen met scherp verstand en inzichten in de status quo van een gemeenschap, er zijn gewoon mensen die niet meer kùnnen dan een straat plaveien, verdeel de taken naar capaciteit en beloon eenieder gelijkelijk, ten gunste van iedereen, dan hoeft een minister niet tien maal meer te verdienen als jan modaal, een soort communisme dus… iedereen gelijk, alleen het establishment een beetje (boel) meer.
Er bestaat toch een soort van evolutie, je hebt toch briljante geesten, dan ontstaat er toch vanzelf een hierarchische MIJ.?!? We moeten alleen van `de wet` af dat macht altijd corrumpeert, wie corrumpeert wordt geroyeerd, maar jaaaa…. wie zulke macht bezit heeft ook machtige vrienden met benefits….. en zullen worden gedekt door die vrinden… dat systeem houdt elkaar al duizenden jaren in stand.
Niemand is ooit als KONING geboren, dat is een (ooit) verworven titel met bijbehorende macht ontstaan uit het (listig) verwerven van rijkdom en macht, maar ook gecreeerd door slimheid, zakelijkheid en inzicht, en dat daar vaak niet gekeken wordt naar ethiek, moraal of welke nobele karaktertrek dan ook is welbekend, zou daar de `wet, het recht van de sterkste`op van toepassing zijn? in de natuur werkt die wet namelijk heel goed, trial and error and the survival of the fittest, dus waarom niet bij de menselijke natuur… misschien is evolutie wel het ontzettend trage gelijktrekken van alles, uiteindelijk zal men weer terug bij AF zijn, oid
Mensen geven graag de macht uit handen, vinden ze lekker en gemakkelijk en men draagt de consequenties, al dan niet mopperend en klagend, want zelf kan men het eigen leven al nauwelijks bestieren, laat staan dat men voor anderen moet gaan denken.
Utopia bestaat niet en zal ook nooit bestaan, wel opteer ik voor een rechtvaardiger en eerlijker systeem, en weliswaar zijn de mensen die dat zouden moeten leiden al geboren, maar het systeem zoals dat nu functioneert is nog niet dood.
Erich Fromm annaliseerde in zijn boek ‘de anatomie van de menselijke destructiviteit’ je aangehaalde argumentatie. Op meerdere vlakken heeft hij ze weerlecht odm door zich te baseren op behoorlijk wat antropolisch veldonderzoek. Hij vond er een lijn in samenlevingsvormen waar externe autoriteit niet speelde. Deze samenlevingen waren zo geconstrueerd dat het geheel geen manieren bezat om mensen onderuit te halen. Het had geen zin macht en autoriteit naar je toe te trekken omdat het geheel dit onwerkbaar maakte. Een aanrader.